O tym, że jednym z mocarstw kawowych jest Wietnam, wie się mało. Kawa zaczęła być uprawiana w Wietnamie w XIX wieku przez Francuzów. Początkowo była to arabica, ale szybko odkryto, że lokalne warunki są idealne dla odmiany robusta. Znacznie dominuje w produkcji lokalnej.
Podróż kawy do Votic
Bardzo charakterystyczne dla kaw azjatyckich są nuty tytoniowe, ziemiste i żywiczne, które charakteryzują się pełną cielistością, niską kwasowością i większą słodyczą.
Kawy z tego kraju są bardzo wyraziste ze względu na to, że są uprawiane na podłożu wulkanicznym. Dominuje tu odmiana robusta. Bardzo charakterystyczne dla kaw azjatyckich są odcienie tytoniowe, ziemiste i żywiczne, które cechują się pełną cielistością, niską kwasowością i wyższą słodyczą. W porównaniu do kaw z Ameryki Południowej smakują odrobinę ciężej i bardziej egzotycznie. Jeśli kawę można by było porównać do piwa, ta wietnamska byłaby ciemnym piwem, którego raczej nie docenią miłośnicy lekkich i ostrych jasnych piw typu leżak. W mlecznych wariantach działa jednak wspaniale, a zawartość kofeiny jest znacznie wyższa niż w przypadku odmiany arabica.
Nawet laik prawdopodobnie wie, że uprawia się dwie znane odmiany kawowca. Są to robusta i arabica. Każda odmiana ma swoje specyficzne cechy i nie można jednoznacznie powiedzieć, która z nich jest lepsza. Arabica zwykle rośnie na wyższych wysokościach. W smaku jest bardziej kwaskowata, słodszy smak i często ma mocne, owocowe nuty. Natomiast robusta uprawiana jest na niższych wysokościach, ma bardziej gorzki, ziemisty, drzewny smak i zawiera znacznie więcej kofeiny niż arabica.
Arabica dojrzewa od 6 do 8 miesięcy. Robusta potrzebuje trochę więcej czasu, mniej więcej od 9 do 11 miesięcy, a czas zbiorów różni się w zależności od położenia geograficznego. W trakcie dojrzewania jagody stopniowo zmieniają kolor z zielonego na żółty, przechodząc w czerwony, a wreszcie dochodząc do karmazynowego.
Pierwsze owoce kawowca można zebrać z krzaka dopiero po czterech latach. Zbiera się je ręcznie lub za pomocą czesarek. Metoda ręczna jest znacznie łagodniejsza dla krzewów, a zbieracze starannie zbierają wyłącznie dojrzałe i zdrowe owoce. Czesarki zbierają i niedojrzałe owoce, mogą nawet uszkodzić roślinę.
Istnieją dwa sposoby przetwarzania - na sucho i na mokro. Przy metodzie na mokro najpierw usuwa się z owoców kawowca osłonkę i miazgę. Następnie umieszcza się je w zbiorniku fermentacyjnym, w którym miazga oddziela się od nasion, a na koniec oddzielone ziarna są suszone na słońcu. W metodzie na sucho całe owoce kawy najpierw suszą się na słońcu, są powoli obracane, a dopiero potem usuwana jest skórka i miazga, aby uzyskać końcowe ziarno.
Po wysuszeniu ziaren zielonej kawy rolnicy pakują je w tradycyjne worki jutowe i wysyłają w różne zakątki świata. Podczas tej podróży często pokonują tysiące kilometrów statkiem, koleją, ciężarówką lub samolotem.
